Şimdi ben yazıyorum, siz okuyorsunuz. Bazen katılıyorsunuz, hislerinize tercüman oluyorum. Bazen ne saçmalıyor bu kız yahu diyorsunuz. Bir de şu açısı var ama diye düşünüyorsunuz belki. Hiç önemli değil. Siz okuyorsunuz ya en azından, o bana yetiyor. Ben hissettiklerimi, düşündüklerimi paylaşabiliyorum ya sizlerle, işte o beni mutlu ediyor zaten. Bu kadar farklı insanın olduğu bir dünyada ortak bir noktada buluşabiliyorsak, aynılığı yakalayabiliyorsak o da bir şeydir.

Bazen şarkı da yazıyorum ben. Arkadaşlarıma dinletiyorum. Çeşitli yorumlar yapıyorlar. Onlara ne hissettirdiğini anlatıyorlar şarkının. Benim yazarken hissettiğimden çok farklı da olabiliyor onların hisleri zaman zaman. Ben o farklılıkları duymayı seviyorum. Ortak olan, o şeyin herkese bir şey hissettirmiş olması. Hissedilenler farklı olsa bile. O da beni çok mutlu ediyor. Farklılıklar içinde aynılığı yakalamak ne kadar da doğal, heyecan verici. Aslında ne kadar da benziyoruz hepimiz. Aslında ne kadar aynıyız, ne kadar tekiz.