Şimdi ben yazıyorum, siz okuyorsunuz. Bazen katılıyorsunuz, hislerinize tercüman oluyorum. Bazen ne saçmalıyor bu kız yahu diyorsunuz. Bir de şu açısı var ama diye düşünüyorsunuz belki. Hiç önemli değil. Siz okuyorsunuz ya en azından, o bana yetiyor. Ben hissettiklerimi, düşündüklerimi paylaşabiliyorum ya sizlerle, işte o beni mutlu ediyor zaten. Bu kadar farklı insanın olduğu bir dünyada ortak bir noktada buluşabiliyorsak, aynılığı yakalayabiliyorsak o da bir şeydir.

Bazen şarkı da yazıyorum ben. Arkadaşlarıma dinletiyorum. Çeşitli yorumlar yapıyorlar. Onlara ne hissettirdiğini anlatıyorlar şarkının. Benim yazarken hissettiğimden çok farklı da olabiliyor onların hisleri zaman zaman. Ben o farklılıkları duymayı seviyorum. Ortak olan, o şeyin herkese bir şey hissettirmiş olması. Hissedilenler farklı olsa bile. O da beni çok mutlu ediyor. Farklılıklar içinde aynılığı yakalamak ne kadar da doğal, heyecan verici. Aslında ne kadar da benziyoruz hepimiz. Aslında ne kadar aynıyız, ne kadar tekiz.

iyi ki

Dibi boylamak bazen öyle güzel oluyormuş ki. Şu anki birçok güzelliği o sayede yaşıyor olabilirim. Bizi tatmin etmeyen bir sürü şey yaşıyoruz, yaşayacağız; ama bazen o şeyler bizim için en iyisi oluyor. Tam da şu sıralar kendi hayatımla ilgili böyle hissediyorum. İyi ki diyorum. İyi ki.

Kalbimde hissettiğim coşkuyu anlatamam. Bunu tam da bahar gelirken öyle bir haykırmak istiyorum ki. İçimde tutamıyorum. Kalbim yerinden fırlayacak gibi. Üstelik tek sebebi benim. İşte en güzeli o. Başka bir şeye bağlı değil coşkum. Sadece bana bağlı. Sadece benden kaynaklı.

Of! İyi ki işte! İyi ki!