5 Eylül 2012 Çarşamba


Gözlerim kapalı ve lunaparktaki oyuncaklardan birindeyim. Bedenimin ağırlığını hissediyorum. Düşüyorum. Başım dönüyor. Görüntü hızlı. Hafif üşüyorum. Çığlık atmak istiyorum, sesim çıkmıyor. Yükseliyorum. Sanki hiç düşmeyecekmişim gibi bir his. Öyle güçlü ki. Ağzım kulaklarımda bir yandan. Saçlarım uçuşuyor. Kuşbakışı görüntüler canlanıyor zihnimde. Göz ucuyla kanatlarımı görüyorum. Ufacık bir esinti hissediyorum tenimin üstünden kayıp giden. Titriyorum. Heyecanlıyım. Bırakıyorum sonra kendimi. Bir sıcaklık yayılıyor tüm damarlarıma. İçimden bir şeyler akıp gidiyor sanki. Tüm duyularım hassas. Tatlı bir korku hissediyorum hissetmekten korkmadığım. İstiyorum o korkuyu. Kozmik bir yolculuk yapıyorum sanki. Her yer, her şey, herkes rengarenk. Tam olması gerektiği gibi. Gözlerim kapalı ve gökyüzündeyim. Bedenim yer çekimine yenik; ama ne kadar muhteşem ki ruhum ve hayallerim değil.